Í ljóðabókinni Enn logar jökull yrkir Matthías Johannessen um landið, tjaldskör tímans og tekist er á við ellina með skírskotun til Egils.
Jökullinn hopar og mammútinn hverfur -með meiru. En í þessum ljóðheimi varpar jökullinn enn birtu á örlagaslóðir þar sem margir tímar koma saman. „Ég er vindurinn“ segir á einum stað. Hann blæs úr fornum heimkynnum menningar og næðir um það frumstæða mannkyn sem nú eigrar um jörðina og er helsta vandamál hennar.